Niets is wat het lijkt

Augmented reality, wat zoveel betekent als toegevoegde realiteit maakt een grote opmars door. Eerder op dit blog genoemde zaken als urban projection/video mapping is een verlengde daarvan. In de tenniswereld werd de baan van de bal bij een challenge digitaal in beeld gebracht. Toen de NOS dit voor het eerst uitzond heb ik met verbazing zitten kijken dat op basis hiervan een punt, soms cruciaal, al dan niet werd toegewezen. 

Heden ten dage is het niet meer weg te denken. 3D films, brillen waarmee je maquettes kan zien, draaien en uitvergroten, een loopband met bijbehorende bril waarmee je terwijl je op één plaats staat door een virtuele wereld wandelt en games speelt. Allemaal een verlengde van deze toegevoegde realiteit. De eerste voor elke consument beschikbare en wijd gebruikte toepassing is Layar. 

Wat iedereen wel eens heeft gezien is het zogenaamde blue screen. Het weer wordt erop gepresenteerd, daarom kijken ze altijd langs het scherm. Naast de blue screens, buiten bereik van de kijker, staat een tv waarop de weerman de verhoudingen kan zien en daarmee aardig accuraat kan aanwijzen wat waar op het scherm zit. 

De visuele mogelijkheden zijn eindeloos. Gevierd digital creator is Brainstorm Digital. Het neusje van de zalm als het aankomt op het realiseren van dingen die er niet zijn. Zij hebben, aangevoerd door drie heren, al veel, heel veel gedaan. Het laatste meesterwerk van BD's hand is Boardwalk Empire. Met 10 miljoen kijkers per uitzending, en zich afspelend in een tijd waarvan slechts een handvol mensen nog levende herinneringen heeft, wordt met een paar containers en heel veel digitale uurtjes een wereld geschapen die niet van echt te onderscheiden is. Augmenting is hier zeer subtiel gedaan. Het is geen overrompeling van special effects, geen science fiction, sterker nog, je zult niet zien waar de fysieke set stopt en de toegevoegde realiteit begint. Check hoe dit tot stand komt.

Kijk eens naar rechts...

zie je me zwaaien?

A.