All about Two-Point-O - Crowdsourcing

Everybody's doing it! Het nieuwe dit het nieuwe dat, huppeldepup twee punt nul, het gaat maar door. Sinds de brede toegankelijkheid van internet is het web aan het ontwikkelen geslagen. We zijn zoals ik al eerder heb gezegd, aangekomen in het 2.0 tijdperk.

Niet alleen wat social media betreft, maar op alle fronten die denkbaar zijn. Web 2.0 typeert zich door afgeronde hoeken, stickerachtige banners, glanzende oppervlakken en het door Apple groot gemaakte "wet floor" effect. Echter lijkt het net of  het bedrijfsleven vergeet hierin mee te gaan. Natuurlijk worden alle websites aangepast en hip gemaakt. Lekker 2.0 verantwoord marketeeren en gebruik maken van allerlei (social) media platforms om nieuwe klanten binnen te halen. Toch zijn er andere, minder dure en effectiever oplossingen mogelijk.

Waar open source projecten begonnen met het bundelen van ideeën en slimmigheden, is het bedrijfsleven angstvallig stil blijven staan. Het idee van open source is het 1 + 1 = 3 model. Synergie creëren door talenten aan elkaar te koppelen als een soort denktank. Waar de een blijft steken, wordt de aanvulling verzorgt door de ander enzovoorts. Het probleem van open source, zeker bij ontwikkeling van producten en software, is dat het lastig is om geld te verdienen. Er kunnen namelijk geen rechten worden ontleend aan iets wat door verschillende mensen is bedacht. Het ligt natuurlijk wat
genuanceerder, maar dat is waar het in de praktijk op neerkomt.

Verder denkend over deze open source projecten, waren er een aantal slimmeriken die ervan overtuigd waren dat je hier meer mee kon bereiken en zelfs geld mee zou kunnen verdienen. Crowdsourcing zou gezien kunnen worden als het gebruik maken van de kennis en kunde van een groep al dan niet vooraf geselecteerde personen, ten behoeve van onderzoek, innovatie of beleidsaanpassingen. Jeff Howe, Wired redacteur, zelfbenoemd crowdsourcing expert, en naar eigen zeggen founder van het woord crowdsourcing, heeft er zelfs een boek over geschreven.

Procter & Gamble maakt al enige jaren dankbaar gebruik van deze opzet. Het is zelfs één van de belangrijkste R&D onderdelen geworden van het bedrijf. Via websites als YourEncore, NineSigma en InnoCentive leg je een probleem voor, waar de "solvers" over gaan nadenken en met ideeën komen.

Op creatief en meer commercieel gericht niveau zijn er ook bedrijven die gebruik maken van de wet der grote getallen. Sellaband is zo'n voorbeeld. Op dit muzikale platform kan jij als believer investeren in artiesten. Je koopt als het ware aandelen in een artiest. Sellaband was het eerste platform wat gebruik ging maken van deze manier van funding. Inmiddels zijn er andere platforms als Kickstarter, die zicht op een bredere markt richten dan alleen muziek.

Rode draad door dit verhaal is dat het mes aan twee kanten lijkt te snijden. En juist dat wordt onderschat door het bedrijfsleven. Enerzijds kunnen de bedrijven de kwaliteit van de ideeën die vanuit de denktanks ontstaan verhogen, door bijvoorbeeld een strategisch aantal specialisten tussen de deelnemers te plaatsen, maar ook door er prijzen aan te verbinden. Anderzijds kan de gehele strategie op basis van de uitkomsten aangepast worden en daarmee veel doelgerichter gewerkt. Je weet namelijk veel beter wat je klanten willen, omdat ze dit zelf aangeven. Puntje bij paaltje, onderschat de consument nu weer hoeveel macht zij op de duur kunnen uitoefenen.

Crowdsourcing, de basis voor een revolutie?

A.