mijn nieuwsgierigheid. Oud-zwemmer Johan Kenkhuis nam deel in het sportpanel en keek, als mede-organisator, vooruit naar het Europees Kampioenschap zwemmen op de korte baan. Van 25 tot en met 28 november zou het Pieter van den Hoogenband Zwemstadion in Eindhoven immers de basis zijn voor dit terugkerende evenement. Als actief en passief sportliefhebber was dat dus geen verrassing, maar wat me met name interesseerde waren de woorden die Kenkhuis sprak over de bijzondere organisatie van het evenement. Voor het eerst in het zwemmen namelijk, zou er op een meer spectaculaire manier gestalte gegeven worden aan de wedstrijden. En dat sloeg dan op de omgeving. Kenhuis sprak over wervelende lichtshows, muziek en sfeervol commentaar. Feitelijk wilde de organisatie een showelement in de sport gooien. Mij leek zwemmen daarvoor in ieder geval een meer dan geschikte sport, omdat het aardig wat sporthelden heeft voortgebracht. In het verleden Popov en Van den Hoogenband en meer recent bijvoorbeeld Phelps en Cseh. Tot Kenkhuis' frustratie overigens, zou de NOS niet het gehele evenement uitzenden. En die teleurstelling vind ik meer dan gegrond. Zodoende keek ik afgelopen donderdag uit naar de eerste beelden van het 'nieuwe zwemmen'.
Bovenstaande foto toont het aanzicht vanaf onderaan de VIP-tribune op het bad. Direct onder de fotograaf zich het einde van het bad, dat overigens 'gewoon' een 50 meter bad is, dat ze volledig hebben omgebouwd tot een korte baan. We zien recht voor ons al meteen de 'lichtslangen', die tijdens het evenement verschillende lichttinten de hal in duwden. Meest opvallende is echter de witte wand aan de overkant van het bad, die zich voor iedere finale in twee gedeeltes opsplitste. Één voor één werden de titanen vervolgens aangekondigd en kwamen ze vanachter de witte wanden tevoorschijn. Ik begreep latere dat dit, naast het beter presenteren van de sporters, ook nog eens gemakkelijker is voor de cameramensen, die eerder altijd langs de startblokken over de spekgladde vloer diende te snellen.
Tijdens de finales werd het licht in de zaal dusdanig gedimd dat alleen daarmee al een spanningsboog werd gecreëerd. En er was veel muziek. Bij het opkomen van de 'artiesten', bij het wegwandelen, maar ook tijdens de eigenlijke race.
Eerlijkheid gebiedt mij te stellen dat ik wel echt merkte dat dit een 'eerste keertje' was. Het net-niet-gevoel zeg maar, waar ik persoonlijk nogal allergisch voor ben. Er werd misschien wat te vaak door de regie ingezoomd op de kleurende lichten, de gigantische hoeveelheid sponsors op de muren en de 'Mission Impossible Theme' bij het opkomen van de zwemmers... Het was allemaal net nog even wat kneuterig.
Maar in dit geval kon ik het accepteren. Het verschil met eerdere toernooien was overduidelijk en het sprak me vooral ook aan dat het duo Kenkhuis - Van den Hoogenband erachter zat. Ik ben daardoor op internet toch ook wat verder gaan kijken en zie bijvoorbeeld dat er ook op de achtergrond heel actief aan het betrekken van (nieuwe) media is gedaan. Naast een goede site is er een twitteraccount (en een # - #ecswimming2010), een facebook-pagina en een youtube-kanaal.
Vraag is of al deze showelementen en 'social media-activiteiten' een zeer specifiek probleem kunnen ondervangen. Met het verboden worden van de omstreden 'drijfpakken' aan het begin van dit jaar is de kans op nieuwe (wereld)records extreem afgenomen. Sterker nog, de kans dat dit gebeurt is nihil. En behalve in de sterren zelf, is een substantieel gedeelte van de kijkers vooral geïnteresseerd in nieuwe toptijden.
Het uiteindelijke doel van deze nieuwe benadering zal zijn geweest om een ruimer publiek aan te spreken. Om meer mensen, behalve de zwemmers en de verstokte sportfans, in het stadion en vooral voor de kijkbuis te krijgen. Ik vond het geslaagd, maar ben benieuwd of dat gelukt is...
M.
PS: naar buiten kijkend is het bizar dat ik over zwemmen in plaats van over schaatsen schrijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten