Service included

Buiten de deur eten is een feestje. Althans, dat zou het moeten zijn. In Amsterdam is het begrip service al enige tijd tot het dieptepunt gezakt. Ontvangen worden, de tijd dat je moet wachten op je bestelling, een incomplete of overcomplete rekening. Het is meer regel dan uitzondering dat je wuift naar een van de medewerkers om je bestelling te mogen plaatsen. 

In den beginne kregen horecamedewerkers slechts een schamel uurloontje en moesten zij het hebben van de fooien. Afhankelijk van hoe hard je je best deed, verdiende je dus wel of niet goed. Een soort prestatieloon. Wanneer ik een etablissement binnen ga, is het erg prettig opgemerkt te worden. Een simpel goedendag, knikje of handgebaar kan voldoende zijn. Vervolgens is het prettig een tafel aangewezen te krijgen, indien het niet de bedoeling is zomaar ergens plaats te nemen. De rest, drankje bestellen, kaart bekijken, eten bestellen, enzovoorts, lijkt dan vrij simpel, maar breek me de *** niet open.

Voorgenoemde prestatieloon is nog steeds van kracht in onder andere Amerika. Hoewel het daar wel een beetje is doorgeslagen. Ze staan bijna continue aan je tafel. In de hoofdstedelijke service van ons kikkerlandje is het juist volledig de andere kant opgeslagen. Als je geen fooi geeft ben je een eikel, of word je in ieder geval zo behandeld. Onlangs begaf ik mij in een van de "hippe" tenten bij het Leidseplein, te weten Blinq. Vaak in één adem genoemd met George, Palladium en Bo Cinq. Ook daar ben ik geweest en inderdaad, allemaal van hetzelfde laken een pak. Arrogantie ten top, zeer matig voedsel en belachelijke prijzen. Ik zat met mijn tafelgenoten, ruim 15 minuten aan een tafel, die overigens niet schoon was, te wachten. Uiteindelijk zelf naar de bar gegaan, waar drie dames en twee heren zichtbaar geïrriteerd reageerden op de vraag of ik misschien wat kon bestellen. Daarna nog eens 10 minuten moeten wachten. Normaal gesproken ben ik dan al weg, maar mijn gezelschap stond erop het nog even aan te kijken. Om het kort te houden: we hebben daar 5 drankjes gedaan, allen besteld aan de bar. 

Het kan ook anders. Een inmiddels favoriete gelegenheid is Hotel De Goudfazant in Amsterdam Noord. Hier word je keurig ontvangen, hoe druk het ook is. Meerdere malen geweest en nog nooit om aandacht hoeven vragen, zelf wijn of water in hoeven schenken of onbeschoft benaderd. Gelegen in een oud industrieel pand straalt het warmte uit, en dit welkome gevoel benadrukt het serverend personeel nog eens extra door bijna altijd je naam te onthouden en je daarmee aan te spreken. Een heel andere beleving, want zo zou een restaurantbezoek moeten zijn, dan de schreeuwende en kitscherige entourage aangevuld met zichzelf als good looking bestempelend en egocentrische dames en heren die je veel tegenkomt. 

Het lijkt wel of het schoorvoetend geaccepteerd wordt dat je tegelijk met de hoge prijs, de matige kwaliteit van de producten en de teleurstellende service, het personeel van een extra zakcentje voorziet. Ik pleit voor het stoppen van deze gewoon geworden tip. Wanneer mijn wijn in een mooi glas komt, bier weer met schuimkraag en in schoon glas geserveerd wordt en enige productkennis aanwezig, stop ik met alle liefde weer wat extra's toe.

Overigens is het niet allemaal schering en inslag wat de klok slaat. Le Marais, KEK, Mappa en Looks voorzien ook in belevingen.

A.