Vanaf morgen is het afgelopen met terugblikken op 2010 en kijken we vol energie, passie en misschien wat brakjes uit naar de uitdagingen, die in 2011 op ons liggen te wachten. Voor nu nog een laatste terugblik op ons landje. Een top drie van Nederlanders...
In het jaar dat Nederland de eer te beurt was gevallen de start van zowel de Giro d'Italia en de Tour de France te organiseren, behaalden een groot aantal bijzondere sporters de top drie net niet: Nicolien Sauerbrij (Snowboardgoud), Wesley Snijder (uiteindelijk meer in het nieuws door een nieuwe vorm van huwelijksperikelen), Arjan Robben (epic fail), Mark Tuitert (goud), Anton Geesink (RIP) en Erwin van Calker (epic fail).
In het iets minder gelukkige rijtje staan Joran van der Sloot (die zien we nooit meer terug), Robert M. (en passant aanstichter van een hetze tegen mannelijk oppaspersoneel), Marco Kroon (op een bizarre manier van zijn voetstuk gevallen...) en Lange Frans (wiens vrouw al twitterend op jacht was naar Baas B.). De namen van de afvallige PVV'ers zijn me gelukkig alweer ontschoten.
Voordat we aan de top drie beginnen nog even een rijtje opvallende politici... Femke nam afscheid, Geert pakte de controle, Job bleek landelijk door het ijs te zakken ("Uw mening uhhh uhhh, die is, uhhhh, niet gebasteerd, gebashierd, gebaseerd op, uhhhh, ..."), Maxime huilde zich naar de aanname (of was het nou afwijzing) van de congresmotie en Emile maakte grappen en grollen waar 'ie maar kon. Gemeenschappelijke factor: ze tweetten zich allemaal een ongeluk.
#3. Bert van Marwijk
Loodste het Nederlands Elftal op veel bekritiseerde wijze naar de finale van het WK. Die kritiek veegde hij overigens moeiteloos en stoïcijns van schouders af. Bertje (goede Heineken-reclame trouwens) ging zijn eigen weg en die was efficiënt en dus goed.
In mijn ogen had Van Marwijk zich natuurlijk wel bewezen als coach, maar hij had iets 'polderends'. Iets simpels, waardoor hij in mijn ogen altijd onder coaches als Van Gaal en Hiddink is blijven hangen. Dat is dit jaar veranderd.
Ter illustratie: Nederland speelde in 2010 zeventien wedstrijden. Vijftien overwinningen, één gelijkspel en één verliespartij - in de verlening!
#2. Mark Rutte
Onze eigen premier - nog steeds een beetje wennen aan die betiteling trouwens. Rutte kwam voor de lastige taak na een versnipperde uitkomst van de verkiezingen een kabinet te vormen. Dat dat niet zonder slag of stoot is gegaan verbaast mij in ieder geval niets. Toch ging Rutte, ook nadat hij zijn eigen deadline had overschreden, met een positieve blik verder. Hij kreeg te maken instabiele initiatieven van links, een soap op midden-rechts en natuurlijk met de blonde furie van verder naar rechts. Binnen zijn eigen partij bleef het echter opmerkelijk stil. En het behouden van die controle is knap.
Of ik me kan vinden in het huidige gedoogkabinet laat ik in het midden. Wel bemerk ik dat Rutte zich meer en meer als staatsman aan het ontwikkelen is. Iemand waar we niet het schaamrood op de kaken van krijgen als je 'm ziet in een internationaal hoog aangeschreven gezelschap. Nu nog vrouw en kinderen...
#1. Alexander Klöpping
Absolute winnaar: Klöpping met een umlaut. Uiteraard een beetje, omdat coole soep toch vooral veel over media schrijft.
Alexander maakte zijn DWDD debuut eind januari om over de iPad te vertellen. Inmiddels is deze jonge vent niet meer weg te denken als gadget-goeroe en maatje van Matthijs. Dat Klöpping zich al eerder had bewezen voegt daar weinig aan toe. Hij is de vleesgeworden internetnerd.
Maar in de mening over die kneusjes heeft de afgelopen periode een ware omslag plaatsgevonden. De nerds zijn cool. En daar is Alexander Klöpping debet aan! Gefeliciteerd!
Dat was het dan... De laatste post van 2010! Het jaar van de WK-finale, het gedoogkabinet, Ohoh Cherso, de terugkomst van Koffietijd en het begin van Coole Soep.
Ik zeg vast, namens de Coole Soep Redactie: HAPPY NEW YEAR!!!
M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten